De laatste dag voor mijn operatie, en de zenuwen schieten hier in huis alle kanten uit. Bij iedereen. Emoties komen en gaan zoals ze willen. Soms boos of verdrietig om het minste, en even goed lachen om iets kleins.
In de namiddag gaat Emiel naar de jeugdbeweging terwijl Kristl nog op ’t school gaat werken. Ik blijf thuis om me klaar te maken en wat te proberen ontspannen; de muren oplopen, de seconden tellen, en waarschijnlijk ook wat voetbal kijken.
Vandaag was mijn laatste werkdag voor de operatie. De laatste dingen afgewerkt, wat doorgegeven, en dat was het dan. In principe zou ik er binnen twee weken alweer staan, dus je kunt het een beetje zien als een extra vakantie. Alleen slaap ik met een vreemde op de kamer, en zullen er geen zwembad en cocktails aan te pas komen.
Dit weekend wordt nog een serieuze horde om te nemen. De tijd zal wel weer zijn kuren hebben: momenten dat alles vooruit vliegt, en momenten dat het precies niet vooruit wil gaan.
De ene dag is de andere niet. Zoveel is duidelijk.
Vandaag was een mindere dag, mentaal dan.
Waarom? Geen idee. De fysieke pijn in m’n zij blijft hetzelfde en is best draaglijk, maar in mijn hoofd ging het alle kanten op. Van links naar rechts, van boven naar onder… yep cliché, een echte rollercoaster!
Je stelt jezelf de domste vragen. Je hebt geen antwoorden. En dan begin je te zoeken naar verklaringen die er niet zijn. Waarom ik er vroeg bij ben? Waarom anderen brute pech hebben? En voor je het weet, voel je je schuldig omdat je “geluk” hebt. Alsof je niet dankbaar genoeg bent.
Het is nu ongeveer een week geleden dat het resultaat van de CT-scan begon door te dringen. Verdacht voor RCC. Nierkanker.
Pas op donderdag werd de diagnose officieel, al zei het telefoontje van woensdagavond genoeg. Wanneer een specialist je om 22u belt om te zeggen dat hij er niet gelukkig van wordt en dat je dringend verder moet naar urologie, weet je eigenlijk al hoe laat het is.
Plots ging het snel. Donderdagochtend heb ik toestemming gegeven om mijn dossier door te sturen binnen ZAS Augustinus, en tegen de middag hadden zowel de uroloog als de oncoloog alles bekeken.
Soms valt een woord dat je niet zag aankomen. Bij mij was dat “nierkanker”.
Eind september kwam het aan het licht na een CT-scan van de buik. In eerste instantie was het “verdacht voor RCC”, maar intussen is de diagnose officieel: nierkanker in de linkernier.
De CT-scan kwam er na klachten in mijn buik. Constipatie, pijn in de rug en zij. Achteraf bleek het dus niets met mijn darmen te maken hebben maar met de nieren.
Sinds begin september ben ik gestart met de opleiding tot Initiator Veldvoetbal / UEFA C.
Als keepertrainer wil ik graag beginnen aan de opleiding tot Keepertrainer Jeugd. Om aan die cursus te mogen beginnen heb je het Initiator/UEFA C diploma nodig waardoor ik dus verplicht wordt een cursus over veldvoetbal te volgen.
De cursus bestaat uit 4 modules. De eerste module is de Start 2 Coach en leert je de basisprincipes rond verantwoord training geven. Module 2 gaat over het sporttechnische aspect en duikt dieper in de opleidingsvisie van Voetbal Vlaanderen (LINK), specifiek voor veldvoetbal (inclusief wedstrijdcoaching en veilig voetballen). Bij module 3 wordt er gekeken naar de trainingspraktijken en coaching. Als laatste module is er ook een verplichte stage.
Sinds vandaag zijn we helemaal klaar voor de elektrificatie van de auto. De bestelling van een nieuwe wagen is al een tijdje geleden gebeurd, de laadpaal is vandaag geïnstalleerd.
Nu jaar stilaan op zijn einde loopt komen de overzichten ook weer langs. Het lopen is abrupt gestopt in 2023 door een blessure en de goesting om terug te beginnen was er in 2024 wel maar het voelde niet hetzelfde als ervoor. Ik keek er telkens tegen op om weer “van nul” te beginnen.
De Strava trainingsdoelen heb ik meer niet gehaald dan wel dus ik schrok er van dat ik toch nog een 250km gelopen heb in 2024. Ver onder de 1.000km!
Nu het nieuwe jaar is begonnen is het stilaan tijd om een keer terug te kijken naar 2022 en te overlopen wat ik gepresteerd heb.
Via Strava kan je een wekelijks en een jaarlijks doel instellen. Voor 2022 stond dit op 30/35km per week en 1.500km op een jaar. Ik ben gestrand op 1.404,2km waar ik enorm trots op ben. Voor volgend jaar mik ik richting 2.000km (en een 40km per week).
Na onze laatste afrekening van Pidpa bleken we ineens veel meer verbruikt te hebben. Aangezien ons verbruik niet drastisch omhoog gegaan was tijdens het afgelopen jaar vermoedden we een lek.
Na een check van watermeterstanden, zonder op dat moment te verbruiken, was het duidelijk dat er effectief een lek is. Gisteren (zondag) ging ik op een fijne zoektocht in de kruipkelder. Eens in de kruipkelder was het al snel duidelijk waar het probleem is. Nu kunnen we dus op zoek naar een loodgieter.